5. sınıf, KBB sözlü imtihanındayım.

Jüri iki kişi. kıdemli hoca Prof.Dr.Fikri Şenocak.

Önce daha genç hoca soru sormaya başladı. Bildiğim yerlerden geliyor sorular, rahat cevaplyorum. Cevapladıkça, sorular geliyor, onlar da şansıma bildiğim yerlerden.

İmtihan sorunsuz gidiyor.

Fikri Hoca, odanın penceresinden denize bakıyor, soğuk rüzgarlı bir kış günü dışarıda.

Bilen bilir, Cerrahpaşa KBB’nin manzarası çok güzeldir, Tüm pencere Marmara’ya bakar.

…

Genç Hoca, sorularını bitirdi, Fikri Hoca’ya hitaben,

“Tamam Hocam, ben daha sormayacağım” dedi.

Hoca telaşsız bir şekilde bakışlarını pencereden bana döndürdü ve sorusunu sordu:

“Dışarıdaki rüzgar, hangi taraftan esiyor? Yönün adını bilemiyebilirsin, hangi taraftan hangi tarafa olduğunu söyle yeter”

Yine şanslıydım, sorunun cevabını biliyordum.

“Şu taraftan, şu tarafa Hocam”

“Nasıl anladın?”

“Tüm gemilerin burnu, rüzgarın estiği yöne doğru Hocam”

“Tamam, başka soru sormayacağım, çıkabilirsin, tam not”

…..

Aradan 37 yıl geçti. KBB stajında anlatılan derslerin tek bir satırını, imtihandaki diğer Hoca’nın kim olduğunu ve hangi soruları sorduğunu hiçbir şekilde hatırlamıyorum.

Hepsi uçup gitti.

Ama Fikri Hoca’yı ve o anları çok iyi hatırlıyorum.

Dışarı çıkarken niye böyle yaptığını kendi kendime sorgulamıştım. Fikri Hoca herşeyden önce karşılaştığım durumları sorgulamam, değerlendirmem ve analiz yaparak sonuca ulaşmam gerektiğini öğretmişti bana.

Diğer bir öğrettiği şey, öğrencilerin medikal bilgiler dışında da farklı alanlarla uğraşması gerekliliği idi. Hangi alanda olursa olsun, sanat, felsefe ve hobilerle desteklenmemiş bir meslek sadece teknisyenlik düzeyinde kalacaktı.

“Öğretmen”, sadece akademik bilgiler aktaran birisi değildir, şekillendiren, düşünmeyi-analiz yapmayı, yaşama karşı duruş sergilemeyi öğreten ve bu nedenle bir ömür minnettar kaldığımız kişidir.

Allah rahmet eylesin