.....

İyi eve gelin geldim Doktor Bey.

Kocam çok iyiydi. Ben kötüydüm.

Heybeliada’da, evde her gün perdelerle uğraşırdım. Çıkarırdım, yıkardım, ütülerdim, ütülerdim. Tiril tiril olsun isterdim “Hanım yapma, ölümlü dünya, bırak bu işleri, bu kadar uğraşma” derdi. Hiç dinlemezdim.

Vefat edince kocam, bir daha perdelere el sürmedim

….

Bir gün yukarı çıktım baktım Madam Olga perdeleri çıkarmış, yerine stor takmış. “Uğraşamam ben bunlarla, kim yıkayacak, kim ütüleyecek, amaaan” dedi.

Ayıpladım.

“Kadına bak, yıkayıp ütülememek için ne bahaneler buluyor” dedim.

20 yıl sonra ben aynısını aynı gerekçeyle yaptım. Kimi neden ayıpladıysam, aynısını sonra ben yaptım.

….

Bir gün Madam Olga bize gelmişti.Akşam herkes evde.

Tam çıkarken geri döndü, durdu, baktı ve dedi ki “Ne güzel aile”….Ne demek istediğini anlamadım.

Derken kocamı kaybettim, ardından oğlum evlendi, başka evde şimdi…Derken kızım evlendi, başka şehirde. Buradaki oğlum sağolsun bana bakıyor ama onun da arkadaşları, dostları var. Ev pırıl pırıl, tahtalar pırıl pırıl, gümüşler pırıl pırıl, deniz hemen karşımda…

Ama ben duramıyorum o evde, dışarı çıkıyorum. Divan’da yemek yiyorum. Oradaki çocuklar çok efendiler, bana çok iyi davranıyorlar, sağolsunlar.

Yemek yerken hatırlıyorum Madam Olga’nın ne demek istediğini yeni anlayarak.

….

Gencim.

Yeni elbiseler alıyorum, giyiyorum, yan taraftaki Madam Zoi’ye göstermeye gidiyorum bir heves, “Nasılım?” diye.

“Giyiiin, geeez, istoorom, olmooor” diyor sadece…

….

3 hafta önce, Madam Olga’daydım.

Sokağa baktı, dalgın dalgın.

“Ben artık ölmeliyim” dedi. “Niçin?” dedim.

“Baksana, Hristo gitti, Eleni gitti, Aleks gitti…konuşacak, paylaşacak herkes gitti. Ben de gitmeliyim” dedi. Geçen hafta toprağa verdik Madam Olga’yı.

….

Doktor Bey mahalledeki tüm kapılar kapandı. Sadece bir kış içinde oldu tüm bunlar.

İşin kötüsü ne biliyor musunuz, sanki hiç o insanlar yaşamamış gibi sokakta hayat aynen devam ediyor.